Ovaj manastir se nalazi na obroncima planine Tare,oko 8 km od Bajine Bašte i isto toliko kilometara i od reke Drine. O ktitoru i vremenu podizanja govori zapis:’’V leto tisuć dvesto sedamdeset šesto mladi kralj Dragutin,praunuk Nemanje,sin Uroša pervog,izabra ovo mesto i na njemu sozda Raču,sveto zdanje...’’ Velika seoba pod Arsenijem III je opustela manastir.Turska vojska je spalila manastir i Georgijevski skit(isposnice pored manastira),koji se nalazi 2 km od manastira,a o čijem postojanju svedoče temelji isposnica u kojima su bili monasi tzv.račanski prepisivači,nayvani po prepisivačkoj školi tog manastira. U neposrednoj blizini Georgijevskog skita nalazi se termalno-lekoviti izvor Lađevac,koji izvire iz stene.Temperatura vode je između 1 i 18 stepeni.
Od 1690 do 1795.god.manastir je bio u ruševinama.Pri polasku jeromonaha Milentija Stefanovića u Jerusalim iz manastira Tronoše,njegov duhovni učitelj,arhimandrid Stefan Jovanović,namenio mu je pored hadžiluka i još ednu ulogu.Snabdeo je Milentija dovoljnom količinom novva i naložio mu,da pri povratku iz Jerusalima svrti u Carigrad i kod Porte izdejstvuje dozvolu za obnovu manastira Rače.Preporukom Vaseljenskog Partijarha uspeo je da dobije odobrenje.Po povratku u Tronošu jeromonah Miletije odmah pristupa obnovi manastira a u tome mu pomažu jeromonasi Josif i Isaija.Radovi su započeli 1795.god pod njihovim vođdtvom i uz veliku pomoć okolnog stanovništva.Na temelju stare crkve,godine 1796,sazidana je nova,a na Božić te godine je i osvestana.Hadži-milentije je proizveden u čin arhimandrida.U seči knezova dahije ne uspevaju da pogube Hadži-Milentija koji u pobunjenoj Sokolskoj nahiji postaje vojvoda i kmandant vojske na Drini.Posle propasti I Srpskog ustanka ,Hadži-Milentije prelazi u Austriju.U manastiru ostaje mali broj monaha koji su ili pobijeni ili raseljeni pod turskom odmazdom 1813.god.kada je manastir ponovo spaljen.U tom napadu pogubljeni su iguman Isaija i đakon Ignatije kojima su Turci odsekli glave u oltaru crkve a zatim ih spalili. Sve do uspešno završenog II Srpskog ustanka ,hadži-Mlentije se nalazio u Austriji.Dvoumio se dali da se vrati u otadžbinu jer se plašio osvete kneza Miloša,ali je želja da vidi i ponovo obnovi manastir prevagnula.Tako je u proleće 1816.god.on izašao pred kneza i zatražio dozvolu da manastir obnovi.Dobio je odobrenje i objavu da će svi koji budu na bilo koji način učestvovali u obnovi biti oslobođeni poreza.Tako je sa još dvojicom jeromonaha ponovo počeo obnovu.Ali neimajući sredstva io je prinđen da se ponova obrati knezu koji mu i ovoga puta izlazi u susret manjom količinom novca.Narednih 6 godina je pokušavao da nabavi još sredstava ali bez uspeha tko da je crkva ostala bez ikonostasa i živopisa. Umro je 27.marta 1824.god. u malojkeliji pored manastira.Pokopan je u manastirskoj porti i telo tu ostaje sve do 1924 kada ga premeštaju u crkvenu grobnicu.Iznad grobnice se nalazi spomen ploča sa bareljefom arhimandrida u prirodnoj veličini.
Ikonostas koji je urđen 1840-te god.spada među najlepse u Srbiji. God.1854 je završeno unutrašnje oslikavanje hrama a zvonik je postavljen 1849.god.U toku oba rata manastir je bio spaljivan i pljačkan.Tek 1969.god ponovo je obnovljen.Tada je podignut i novi konak sa kapelom.Manastir se danas nalazi pod zaštitom Zavoda za zaštitu spomenika Republike Srbije.